|
Als huisarts verbaas ik me altijd over hoe ziek patiënten zich voelen of niet. Je krijgt mensen die binnenkomen, veel klachten hebben, duidelijk lijden onder hun klachten maar geregeld kan ik bij lichamelijke en ander onderzoek geen oorzaak vinden, wat uiterst frustrerend is voor de patient en voor mij. En dan krijg je een patient met terminal kanker, ja er zijn pijnklachten en problemen, maar de persoon straalt helderheid en acceptie uit en maakt eigenlijk een gezonde indruk. Of mijn patient in een rolstoel, een lichaam vol met littekens van operaties ivm problemen met rug en heupen, gebruikt zuurstof, kan armen weinig bewegen maar is opgewekt, doet vrijwilligers werk en wil gereanimeerd worden als er wat gebeurd.In dit artikel van een collega wordt dit thema geïllustreerd. Hans Peter Jung, huisarts, Afferden lb 01-07-2016 00:00 Afgelopen zomer liep de divisie voorzitter van zorgverzekeraar VGZ, een dag met mij mee. Eén van de meest indrukwekkende ontmoetingen van die dag was het bezoek aan twee terminale patiënten. Beide bedlegerig, beide met pijn en beperkingen in de laatste dagen van hun leven. Onderwerp van gesprek was het begrip positieve gezondheid en de 6 dimensies van dat begrip, die we hen ook lieten scoren middels een vragenlijstje. Ik had verwacht dat beide zouden aangeven dat de definitie van Huber “het vermogen om zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven” niet meer op hen van toepassing zouden zijn. Het tegendeel bleek waar. Beiden gaven aan, ondanks hun pijn, bedlegerigheid en op korte termijn infauste prognose zich “heel” te voelen en scoorden hoog op de dimensies kwaliteit van leven, lichaamsfuncties, dagelijks functioneren, mentaal welbevinden en zingeving. Zij aanvaarden hun situatie en wat dat met zich meebracht en lieten het vermogen om zich aan te passen en de regie te voeren op indrukwekkende wijze zien. Zij voelden zich volgens de definitie van Huber “gezond” en spraken dat ook uit. Ik had dat niet verwacht!
0 Reacties
De benadering van Hubert naar gezondheid is boeiend, dit onderstaande artikel geeft meer inzicht  Wat is positieve gezondheid?Machteld Huber introduceerde het concept positieve gezondheid in Nederland in 2012. In dit concept wordt gezondheid niet meer gezien als de af- of aanwezigheid van ziekte, maar als het vermogen van mensen om met de fysieke, emotionele en sociale levensuitdagingen om te gaan en zoveel mogelijk eigen regie te voeren. In deze visie is gezondheid niet langer meer strikt het domein van de zorgprofessionals, maar van ons allemaal. Het gaat immers om het vermogen om met veranderende omstandigheden om te kunnen gaan. Daarmee biedt dit nieuwe gezondheidsconcept een alternatief voor de definitie van de World Health Organisation (WHO).
Zes dimensies van gezondheid:Huber onderscheidt in haar concept zes gezondheidsdimensies om het ‘gezondheidswelzijn’ te meten:
Wat biedt positieve gezondheid het werkveld?Kansen
 De bekkenbodem is een wat verborgen deel van ons lichaam.
Het is verbonden met verborgenheid, uitscheiding, wil en ook schaamte. De bekkenbodem de basis van ons bestaan. De vorm is een bekken, een draag schaal geopend naar boven en weerspiegelt daarmee de vorm van de schedel die naar beneden geopend is. In het bekken komen processen van uitscheiding tot uitdrukking, van urine , ontlasting, zaad, menstrueel bloed tot het meest verhevene wat gecreëerd kan worden, een nieuw mensen wezen. Het gebied is verbonden met de krachten van seksualiteit. Vanuit dit bekken steken twee pilaren, de dragers van ons lichaam, onze benen. Samenvattend kun je zien dat de bekkenbodem en het bekken gebied een belangrijke rol speelt hoe we ons als mens uiten in de wereld, wat voor daden we doen. Het is een vertegenwoordiging van onze wils impuls. Dit is niet zoals in de hersenen het rustige , koele denken, nee hier kunnen onstuimigheid, plotselinge impulsen en beslissingen spelen. De bevruchting is een uitgesproken voorbeeld van zo'n impuls, die alles veranderd. Onze Wil, onze daden zijn ook wat mysterious soms, onverwacht en niet helemaal volgens ons intellect. In een bijscholing voor antroposofische gynaecologen is de titel van een van de lezingen' Er zijn geen zwakke bekkenbodems, alleen bekkenbodems die niet geïntegreerd in het lichaam zijn'' Dat is een integrerende uitspraak, want vaak is er bij vrouwen na bevallingen toch ook een fysieke verzwakking van de bekkenbodem .Maar het duidt wel het belang aan ons ook werkelijk met het bekkengebied te verbinden. En als er een operatie aan de bekkenbodem moet plaatsvinden, is het belangrijk dat niet te zien als een deel van het lichaam wat gerepareerd wordt, maar dat de bestaan grond, het bekken wat ons draagt weer mag herstellen. En dit mag tijd en emotionele energie kosten, en het weer liefdevol omhullen van dit verborgen gebied is belangrijk.  Het spreekuur was vandaag vol met mensen die of griep hebben , of nog hoesten van een virus infectie of die gewoon wat uitgeput zijn na de grauwe winter dagen en wat virussen.
Hun verklap ik een groot winter geheim, de bloedsinaasappel. Alleen te koop in de wintermaanden, deze hebben een extra vitaliteit . Ze hebben natuurlijk net als een gewone sinaasappel vitamine c, Het antioxidant anthocyaan geeft deze voedzame citrusvrucht een unieke kleur. Daarnaast zorgt deze antioxidant ervoor dat het risico op kanker en hartziekten verkleind wordt. In toevoeging op het beschermen van het lichaam tegen deze terminale ziekten zorgt anthocyaan er ook voor dat de bloedvaten sterker en flexibeler worden, bovendien begeleidt anthocyaan in het verlagen van de ’slechte’ cholesterolniveaus. Dus in het kort, je bent ervan verzekerd een gezonde dosis anthocyaan binnen te krijgen wanneer je bloedsinaasappels consumeert.(bron, mens en gezondheid info) Maar de kracht van deze heerlijke sinaasappel is meer dan de som van delen.Alleen al de verrassing van de mooie kleur, dan het tintelend gevoel als je het sap drinkt. Pers ze met de hand om de kwaliteit te behouden en drink het meteen op. Dus op naar een winkel, en koop een netje, liefs biologisch dynamisch en je zult het merken. Ben wel snel, want het seizoen loopt bijna af.   Meidoorn is een bekende struik. Hoe heerlijk als hij weer bloeit in maand Mei , maar er zijn wel doornen, dus oppassen.
In Schotland woonden we naast een murmelend beekje met een prachtige stevige meidoorn haag. Zou de haag in het sprookje van Doornroosje ook door de Meidoorn gevormd zijn? Maar de meidoorn kan ook tot een mooie boom uitgroeien. Nu is meidoorn ook een goede ondersteuning van hartfunctie, en kan zelfs de bloeddruk wat verlagen. De werking van hiervan is al eeuwen bekend. Meidoorn thee is ondersteunend in het verlagen van de bloeddruk en cholesterol .Het is zeker de moeite dit te proberen bij licht verhoogde bloeddruk. Het duurt 6 weken voordat je effect kan weten. je kan thee drinken of supplementen gebruiken. Euthanasie is deel van den Nederlandse cultuur geworden. Dagelijks krijg ik patiënten op het spreekuur die zeggen, zo hoeft het niet meer . Meestal zit daar een hulpvraag achter en gaan we daar verder meer. De patient wil wel leven, maar niet lijden. Soms zijn mensen heel overtuigd, zoals een 97 jarige dame waarbij alles moeilijker werd. Nog helder van zinnen maar de levenslust was op. Nu, denken we, dan mag ze toch wel rustig sterven of niet. Ik had pas een discussie met mijn broer waarbij ik uitlegde waarom ik geen euthanasie wil doen. Vanuit het bewustzijn dat er een leven na de dood is zou het een vroeg geboorte zijn, je bent niet voor bereid. Hij heeft niets met een leven na de dood, maar vond mijn argument helder. Dit onderwerp heb ik ook ter sprake gebracht in verschillende lezingen en een persoon vroeg, maar zou dit niet iets zijn wat de huidige mens wil doormaken, van leren? Een zinnige vraag en we leven in vrijheid en misschien dacht ik, kan dit een ervaring zijn die iemand wil door heen wil gaan. Totdat ik het bericht van de arts Zoltan Sherman las. Hij bevond zich in de situatie dat hij een patiënt toegezegd had haar te helpen en de tijd was gekomen. Nu kan deze arts waarnemen wat er gebeurt tijdens het sterven proces. We kennen allemaal de verhalen van bijna gestorvenen dat ze een plateau zien, een overzicht van hun leven. In de antroposofie begrijpen we dit zo dat onze herinneringen in ons vitaliteit , ons levens lichaam woont en bij het sterven laat dit levens lichaam zich los van het lichaam. Dit duurt 3 dagen voor het helemaal los is, reden ook dat traditioneel mensen pas na 3 dagen begraven worden. In deze drie dagen beleven we alle herinneringen voordat dit levenslichaam oplost en de ervaringen nemen we mee op onze verder reis.Met deze ervaringen kunnen we ons vorig leven verwerken en het volgende gestalte geven. Tot zijn shock merkte deze arts dat hier geen loslaten van het vitaliteit lichaam was, maar het werd versplinterd, viel in stukken uit elkaar. De persoon sterft zonder toegang te hebben tot zijn herinneringen,tot al zijn levenservaringen. Ik kan niet nagaan of deze ervaring objectief waar is, of dat het bij iedere euthanasie zo is. Maar het maakt me extra terughoudend, want dit wil niemand van ons meemaken, een totale uitwissing van zijn herinneringen aan zijn leven. Maar hoe is dan bij andere vormen van plotseling sterven, bij auto ongelukken, hartaanvallen. Ik begrijp dat hierbij wel een natuurlijk loslaten van het vitaliteit lichaam plaats vind. Het is de invloed van de middelen die bij euthanasie gebruikt worden die deze specifieke versplintering zou veroorzaken. Gelukkig leven we in Nederland in een land waarin ieder vanuit vrijheid en eigen inzicht zijn houding kan bepalen tegenover euthanasie. Mijn zorg is dat euthanasie alleen gezien wordt als een verlossing, een eind aan het lijden. Stel nu dat dit toch niet zo is.... Ik was geraakt door dit artikel en het bijgevoegde filmpje, geschreven door BBC journalist Melissa Hogenboom. Melissa is mijn dochter en werkt in Londen bij de BBC .Haar vader, mijn echtgenoot, heeft ernstige dementie en op dit filmpje kun je de vreugde zien die muziek hem geeft. Dit is mogelijk gemaakt door vele uren muziek therapie en zang les, de laatste jaren, terwijl hij al dementie had. Het toont dat je altijd je kan blijven ontwikkelen ook met dementie. http://www.bbc.com/future/story/20171213-the-musical-side-of-my-dads-dementia Hieronder een foto van een zingende Piet.   Op 24 Juni, Sint Jans feest was ik in Maastricht. Omringt door een tuin met wilden bloemen gaf ik een een lezing over oud worden en jong voelen.
Deze lezing had ik al twee keer gegeven maar ik wilde me verder verdiepen. een vriendin uit Schotland attendeerde me op de wetenschap van gerotranscendence. het woord transcendence is misschien wel bekend, het Nederlandse woord is transdentie.(foto St Janskruid) Het is een filosofisch begrip dat gedefinieerd kan worden als het naar buiten staan of overstijgen van de mens. Dus je stijgt boven uit boven je eigen gezichtveld en je naar binnen gekeerde ervaringen. gero slaat op ouderdom , denk aan geriatrie. Lars Tornstam, een zweedse geriater, onwikkelde deze theorie en staafde het met onderzoek. Samenvattend: er is een toegenomen connectie met vroegere generaties en minder interesse in oppervlakkige sociale interacties Er is een bewustzijn van de Kosmos en een andere relatie tot tijd, ruimte en sterven. The persoon is minder met zichzelf bezig en meer selectief wat hij zal doen. Materiële aspecten van het leven worden minder belangrijk en alleen-zijn meer aantrekkelijk. Een boeiende theorie, herkennen we dit? |
AuteurSchrijf iets over jezelf. Het hoeft niet heel uitgebreid te zijn, een overzicht is genoeg. Archieven
December 2020
Categorieën |
RSS-feed
