Euthanasie is deel van den Nederlandse cultuur geworden. Dagelijks krijg ik patiënten op het spreekuur die zeggen, zo hoeft het niet meer . Meestal zit daar een hulpvraag achter en gaan we daar verder meer. De patient wil wel leven, maar niet lijden. Soms zijn mensen heel overtuigd, zoals een 97 jarige dame waarbij alles moeilijker werd. Nog helder van zinnen maar de levenslust was op. Nu, denken we, dan mag ze toch wel rustig sterven of niet. Ik had pas een discussie met mijn broer waarbij ik uitlegde waarom ik geen euthanasie wil doen. Vanuit het bewustzijn dat er een leven na de dood is zou het een vroeg geboorte zijn, je bent niet voor bereid. Hij heeft niets met een leven na de dood, maar vond mijn argument helder. Dit onderwerp heb ik ook ter sprake gebracht in verschillende lezingen en een persoon vroeg, maar zou dit niet iets zijn wat de huidige mens wil doormaken, van leren? Een zinnige vraag en we leven in vrijheid en misschien dacht ik, kan dit een ervaring zijn die iemand wil door heen wil gaan. Totdat ik het bericht van de arts Zoltan Sherman las. Hij bevond zich in de situatie dat hij een patiënt toegezegd had haar te helpen en de tijd was gekomen. Nu kan deze arts waarnemen wat er gebeurt tijdens het sterven proces. We kennen allemaal de verhalen van bijna gestorvenen dat ze een plateau zien, een overzicht van hun leven. In de antroposofie begrijpen we dit zo dat onze herinneringen in ons vitaliteit , ons levens lichaam woont en bij het sterven laat dit levens lichaam zich los van het lichaam. Dit duurt 3 dagen voor het helemaal los is, reden ook dat traditioneel mensen pas na 3 dagen begraven worden. In deze drie dagen beleven we alle herinneringen voordat dit levenslichaam oplost en de ervaringen nemen we mee op onze verder reis.Met deze ervaringen kunnen we ons vorig leven verwerken en het volgende gestalte geven. Tot zijn shock merkte deze arts dat hier geen loslaten van het vitaliteit lichaam was, maar het werd versplinterd, viel in stukken uit elkaar. De persoon sterft zonder toegang te hebben tot zijn herinneringen,tot al zijn levenservaringen. Ik kan niet nagaan of deze ervaring objectief waar is, of dat het bij iedere euthanasie zo is. Maar het maakt me extra terughoudend, want dit wil niemand van ons meemaken, een totale uitwissing van zijn herinneringen aan zijn leven. Maar hoe is dan bij andere vormen van plotseling sterven, bij auto ongelukken, hartaanvallen. Ik begrijp dat hierbij wel een natuurlijk loslaten van het vitaliteit lichaam plaats vind. Het is de invloed van de middelen die bij euthanasie gebruikt worden die deze specifieke versplintering zou veroorzaken. Gelukkig leven we in Nederland in een land waarin ieder vanuit vrijheid en eigen inzicht zijn houding kan bepalen tegenover euthanasie. Mijn zorg is dat euthanasie alleen gezien wordt als een verlossing, een eind aan het lijden. Stel nu dat dit toch niet zo is....
3 Comments
Ik was geraakt door dit artikel en het bijgevoegde filmpje, geschreven door BBC journalist Melissa Hogenboom. Melissa is mijn dochter en werkt in Londen bij de BBC .Haar vader, mijn echtgenoot, heeft ernstige dementie en op dit filmpje kun je de vreugde zien die muziek hem geeft. Dit is mogelijk gemaakt door vele uren muziek therapie en zang les, de laatste jaren, terwijl hij al dementie had. Het toont dat je altijd je kan blijven ontwikkelen ook met dementie. http://www.bbc.com/future/story/20171213-the-musical-side-of-my-dads-dementia Hieronder een foto van een zingende Piet. Op 24 Juni, Sint Jans feest was ik in Maastricht. Omringt door een tuin met wilden bloemen gaf ik een een lezing over oud worden en jong voelen. Deze lezing had ik al twee keer gegeven maar ik wilde me verder verdiepen. een vriendin uit Schotland attendeerde me op de wetenschap van gerotranscendence. het woord transcendence is misschien wel bekend, het Nederlandse woord is transdentie.(foto St Janskruid) Het is een filosofisch begrip dat gedefinieerd kan worden als het naar buiten staan of overstijgen van de mens. Dus je stijgt boven uit boven je eigen gezichtveld en je naar binnen gekeerde ervaringen. gero slaat op ouderdom , denk aan geriatrie. Lars Tornstam, een zweedse geriater, onwikkelde deze theorie en staafde het met onderzoek. Samenvattend: er is een toegenomen connectie met vroegere generaties en minder interesse in oppervlakkige sociale interacties Er is een bewustzijn van de Kosmos en een andere relatie tot tijd, ruimte en sterven. The persoon is minder met zichzelf bezig en meer selectief wat hij zal doen. Materiële aspecten van het leven worden minder belangrijk en alleen-zijn meer aantrekkelijk. Een boeiende theorie, herkennen we dit? Richard Smith: Has my mother been given “the gift of forgetting?” June 23, 2017 This morning I read the line “The gift of forgetting” in a poem by Wisława Szymborska. Immediately I asked myself if it is a gift to forget, and quickly—and somewhat counterintuitively—decided it was. Something else that I’d read this morning in a book by a neurosurgeon supported the conclusion. Henry Marsh in his uncomfortably honest book First Do No Harm writes about his many failures, the failures that are an unavoidable part of neurosurgery as well as his many mistakes, and is grateful that he has forgotten most of them. He speculates that the greatest neurosurgeons may be the ones who are least disturbed by their failures and most able to forget them quickly. And inevitably I think of my mother, who has spent 10 years without any short term memory and with her long term memory fading progressively. Is her forgetting a gift? Then I think of a workshop I was doing in Bangalore last week. As so often, I was diverted into my near party piece of asking people how they wanted to die. There are four broad options: sudden death, organ failure, cancer, and the long slow death of dementia or frailty. As usual, everybody except one participant opted for sudden death. But the one exception was the person most familiar with death and dying: a palliative care physician who is also an anthropologist. He opted for dementia/frailty. I must have asked this question to around 500 people by now. Nobody has ever opted for organ failure, and only one other person has opted for dementia/frailty. A few have opted for cancer, and I created a global storm by arguing that cancer, with its relative quickness and opportunity to say goodbye, was the best. But I have begun to change. I visit my mother almost every week, and the hour and a bit we spend together is enjoyable. I’ve always been glad when I cycle away, but perhaps because I’m getting so used to the nursing home and its gallimaufry of inhabitants I’m beginning to come round to the idea that perhaps the long, slow death of dementia is not so bad. You slowly fade away, casting aside the worries of the world, abdicating gracefully all responsibilities, and forgetting who you are and even that you are going to die. When death finally comes calling his touch may be very light—no raging against the dying of the light. All this thinking has had a practical effect. Like many doctors I have boasted that I will kill myself if I know I’m becoming demented, always doubting that I’d actually have the courage to do so. Now I’m resigned to dementia if that is to be my fate. That’s progress. Richard Smith was the editor of The BMJ until 2004. Jaren terug werkte ik in Italië eens een tijdje op een boerderij. We mochten niet door het lange gras op stap gaan zonder een stok en alleen met laarzen aan, je weet niet waar een slang kan zitten.
Een indrukwekkende exemplaar herinnerde ik mij. Ik liep onder een Pergola naast de boerderij, en een lange geel groene slang schoot over mijn hoofd weg, zeker langer dan 1.3 meter. Vandaag had ik de kans te vragen hoe die slang nou wel heette. Slangen waren het onderwerp van onze studie en ze waren ook aanwezig. Een ratelslang, puf adder en een cobra. De Cobra, hierboven afgebeeld was erg alert . Als we te dicht bijstonden viel hij aan, gelukkig was er glas tussen ons en deze slang en we lieten hem met rust. Dus ik vroeg de slangen meester naar de naam. . Het was een geel groene toornslang niet giftig. gelukkig. Ik dacht altijd dat ik net aan de dood was ontsnapt. Het blijkt dat maar 3% van alle slangen beten giftig zijn. Het gif, afhankelijk van welke slang, kan twee uitwerkingen hebben: neurotoxisch, het verlamd of hamotoxisch, het verdrijft het zuurstof uit het bloed. De bloedstolling kan worden tegen gegaan. en daarbij kunnen ernstige zwelling optreden. Als je ver weg van hulp bent blijft afbinden(niet te strak) toch het beter in een noodgeval. Dan was dat kleine zwarte adertje, zonnen badend op een pad in de Schotse Hooglanden waarschijnlijk gevaarlijker. Maar we lieten die met rust. De slang heeft een belangrijke plek in alle Folklore en mythische verhalen. Van de slang van het paradijs die verleidt, tot de slang van Mozes om zijn staf. De slang, het beeld van dood en opstanding. In de antroposofische geneeskunde gebruiken we graag een middel hoog verdunde lachesis, van het geslacht van de bosmeester. Ik heb het vaak gebruikt voor moeilijke helende infecties of vrouwen (zachtaardig normaal) die premenstrueel zo geïrriteerd waren dat ze voelden dat ze hun man wel wat aan konden doen.Zoals een patiënt het plastisch uitdrukte: U heeft een leven gered met dit middel . De therapeute vroeg mij wat verbaasd moest Mevr Blauw echt bietensap drinken voor haar bloeddruk?
Bietensap heeft de laatste tijd een goede naam. Het afgelopen jaar heb ik het meerder malen horen noemen als oa een legale stimulans voor betere sport prestaties, als een mogelijkheid om onrustige blaas bij mannen te helpen en om de bloeddruk te verlagen.Genoeg reden om het zelf in huis te halen en nu prijken een paar flessen bietensap in ons keuken kastje . Voorbij is de tijd waarbij ik elke ochtend vers bietensap perste met wat appel. heerlijk vers, schuimend. Dit was een kuur na de bevalling en inderdaad was ik blozend fit die tijd en had misschien mijn kindje daarom zo'n rode appelwangen? Onderzoek in Londen wees uit dat mensen die 250 ml per dag dronken inderdaad een hun bloeddruk konden verlagen volgens hoofdauteur professor Amrita Ahluwalia van de Queen Mary University of London . Patiënten met hoge bloeddruk die dagelijkse een glas rode bietensap dronken van 250 ml ervaarden een gemiddelde daling van hun bloeddruk met ongeveer 8/4 mmHg (voor veel patiënten bracht dit hun bloeddruk weer in het 'normale' bereik). Dit komt door de hoge niveaus van anorganisch nitraat in de bieten net zoals in groene bladgroenten. De gemiddelde bloeddrukverlaging via een anti hypertensief geneesmiddel bedraagt 9/5 mmHg. Deze bevindingen tonen aan dat de toevoer van nitraat via voeding een effectieve, gemakkelijke en betaalbare behandeling is om de bloeddruk te beheren met gelijke resultaten als medicatie. En het smaakt best lekker.... Wat doet een groep huisartsen op zaterdag ochtend met oesters? De oesters waren gekookt en open, Japanse oesters.
De gekookte oester heeft een mooie golvende vorm. De biologie leraar toonde ons de kieuwen, hartje, mond . Een levende oester is een slijmig wezen, maar wat een omhulsel heeft hij voor zichzelf gecreëerd. Parelmoer van binnen, van buiten hard en gewelfd. Dus waarom bestudeerden we de oesters? In de antroposofische geneeskunde gebruiken we middelen van de ons omringende natuur. Wat vertelt die oester ons. De oester begint als een kleine larve, en bouwt zichzelf een schelp, een omhulsel. De oester laat per uur 12 1/2 liter water door zich heen stromen en filtert hier minerale substanties uit die afgescheiden worden. Het is een dier, ademt met zijn kieuwen zuurstof maar gedraagt zich als een plant, leeft op een plek. Wat een contrast, dat kwetsbare wezen en de sterke omhulling. Wanneer hebben wij dit voorbeeld nodig? Als we angstig zijn, of niet kunnen slapen kunnen we ook een eigen huisje versterken. Conchae, gemaakt van oester, is dan een goed geneesmiddel wat rust kan geven en veiligheid. De oesters werden inderdaad opgegeten. Alsof een zoute zee door je stroomt. . Goudzalf, is dat niet heel duur, vroeg de verontruste patient. Ze was gerustgesteld te horen dat het niet goedkoop was rond de 24 euro maar toch betaalbaar, met een aanvullende verzekering kan het zelfs vergoed worden. Het goud in de zalf of olie is in de vorm van 24 karaats bladgoud. Dat lavendel en rozen olie ontspannend is kunnen we allemaal goed voorstellen. Maar goud, waarom dat? Goud is een edel metaal. Van oudsher is het gebruikt door koningen . We laten er onze trouwringen van maken. Het goud heeft een zonne kwaliteit, en op het hart aangebracht versterkt het onze eigen innerlijke kracht . Ik kan dit aanraden bij mensen die bij zichzelf moeten komen, weer naar hun hart moeten luisteren. Soms is het leven echt een beetje overweldigend, je moeder ligt op sterven en je rijdt heen en weer, je man heeft een depressie en op werk zijn er veranderingen op komst, daarbij is de overgang net begonnen en slaap je niet goed. Een zalf met goud, lavendel en rozen olie is dan weldadig. Ik had een patient, die werkelijk heel overgevoelig op gangbare en homeopatische medijnen reageerde. Maar ze zat niet lekker in haar vel, wat nu. De goud zalf gaf steun, en was precies wat ze nodig had. Een persoon die het kreeg voor slaapstoornissen merkte op: net of ik gewijd wordt. En hier uit vloeit een andere indicatie, het geeft rust en zekerheid bij stervende mensen. Op deze link zijn er aanwijzingen hoe een applicatie zelf te maken. http://www.plegan.nl/index.php?p=39&r=p38&s=p386 De zalf moet je van de huisarts krijgen, maar je kan hem ook bestellen bij de wikkelfee, in de vorm van een olie . Dit is in deze tijd van het jaar een veel gehoorde klacht.Hoest , wat koorts en het gaat maar niet over.
Wat kan ik als arts doen. Ten eerste kijk ik of er koorts is, hoe de ademhaling is, is de persoon uitgedroogd, of erg ziek? Zijn er andere ziekten zoals astma of COPD? Ik kan de hartslag meten, en de zuurstof saturatie. Meestal is het duidelijk een virale infectie en kan ik niet veel doen. Soms doe ik een vingerprik en kan de ontsteking waarden, CRP, direct bepalen. Als ze lager dan 5 zijn is het zeker viraal. Boven de 10 ben je echt ziek. tussen de 5 en 100 hangt het af van het ziektebeeld of antibiotica helpen. Dus meestal is het advies, zelfzorg. Wat kunnen we zelf doen. Ten eerste rust nemen, niet naar het werk gaan en iedereen aansteken. Goed warm blijven helpt ook zeker. Bij wat vastzittende hoest kan ik een borst kompres aanraden met kwark. Het klinkt vreemd maar kwark kompressen worden veel gebruikt bij borstontstekingen bij zogende moeders. Op dit filmpje is advies voor het maken van een kwark kompres. http://www.plegan.nl/index.php?p=41&r=p38&s=p383 Mijn keel doet zo zeerGember wortel en plant Pyriet mineraal Het is weer winter en luchtweg infecties komen aangewaaid.
Door de koude is onze weerstand verminderd en een lager vitamine D gehalte in de winter helpt ook zeker niet voor een goede weerstand. Dus komen veel mensen met een zere keel. De een vindt slikken erg pijnlijk, alsof er glas in de keel zit, een ander kan er niet van slapen en de derde kan moeilijk zijn speeksel doorslikken. Mijn taak is om de gewone virale keelpijn te onderscheiden van en abces of een tonsillitis die behandeling met antibiotica nodig heeft. Het boeiende is dat de ervaring van de intensiteit niet altijd terug te vonden is bij het lichamelijk onderzoek. De persoon die nauwelijks kan slikken en glas in zijn keel heeft kan toch maar een lichte rode keel hebben. Het is een heel gevoelig gebied. Tijdens mijn opleiding , meer dan 30 jaar geleden leerde ik dat een keel ontsteking met antibiotica 7 dagen duurt en zonder antibiotica een week. En eigenlijk geldt dat nog steeds. Dus we worden steeds zuiniger met onze antibiotica, om geen resistentie te kweken en ook om het mooie darm flora systeem, onze biotoom, niet te verstoren. Want een verstoorde darm flora kan weer meer kans geven op infecties en een risico op prikkelbaar darm syndroom . Wat kan je dan doen, en ook voor het akelige hoesten. Jammer genoeg helpen alle hoestsiropen ook niet echt, alleen vloeibare honing kalmeert de keel of een thee met gember en citroen. Citroen helpt goed tegen keelpijn vanwege de antimicrobiële eigenschappen. Citroenen zit boordevol vitamine C en heeft een verzachtende werking als je het in een drankje warm drinkt. Neem wat plakjes verse gember en breng ze aan de kook met water. Gember werkt ook antibacterieel. Laat dit wat afkoelen, voeg een geperste citroen toe en een theelepel honing. Let wel op, doe honing niet in kokend water, want dan dood je de goede enzymen. Als je plaatselijke koud geperste honing ergens kan kopen is dat het beste. Het middel pyriet zinnober kan hier goed ook helpen, als het niet in een week overgaat. Een patiënt vertelde mij deze week dat ze vaan de hele winter terugkerende infecties kreeg, maar met deze tabletten dagelijks gaat het nu goed. Pyrit/Zinnober is samengesteld uit het mineraal Pyrit - natuurlijk ijzerdisulfide - en het mineraal Cinnabarit (Zinnober) - natuurlijk kwikzilver (II)-sulfide -, beide in homeopathische verdunning. Het is een zelfzorg middel en vrij verkrijgbaar. Soms verwees ik mensen met eindeloos terugkomende bovenste luchtweg infecties naar antroposofische spraak therapie, waar betere doorademen werd geleerd , Een sterkere verbinding met het lichaam hielp om de eindeloze infecties tegen te gaan.Een indicatie was vaak als het mensen waren die vrij oppervlakkig in hun ademhaling zaten. Voluit zingen is zeker ook goed hiervoor. Maar goed warm blijven is toch eigenlijk de basis voor preventie. |
AuteurSchrijf iets over jezelf. Het hoeft niet heel uitgebreid te zijn, een overzicht is genoeg. Archieven
November 2022
Categorieën |