Jheronimus Bosch en leven na de dood.

Ik kan me maar een keer herinneren dat ik met mijn ouders naar een museum ging, en dat was de tentoonstelling van Jheronimus Bosch. Ik was 9  jaar oud en het bezoek maakte een diepe, onrustige en onprettige indruk op mij.  Al die beelden die zo uit een nachtmerrie zouden kunnen komen.
Nu is het 500 jaar geleden en is er de volgende tentoonstelling.
Ik had al een voorproefje in Rotterdam, in het Boymans museum waar ik de Hooiwagen kon bekijken. Het was een late dinsdagmiddag, niet druk en ik kon rustig 20 minuten alles goed bestuderen. Aan de linkerkant het paradijs, lichte zachte kleuren, voor een katholiek opgevoed meisje voorspelbare taferelen, God de Vader, engelen, Adem en Eva  met de verleiding en verbanning uit het paradijs.
Het middelste paneel was een groot feest, een liefdesstel hoog op het hooi, mensen die dansen,    maar bij beter kijken word je al onrustig, de hooiwagen wordt naar het vagevuur of de hel getrokken. En daar is het dat Jheronimus echt creatief wordt. Was de hemel harmonisch, rustig maar saai, dan is de hel niets van dit alles. De meest originele kwellingen worden bedacht, er verschijnen rare figuren. Wat een activiteit, feest van creativiteit. Maar wat blij ben ik dat ik niet zo gekweld word.
Dit is 500 jaar geleden geschilderd en ons bewustzijn is veranderd. In de seculiere wereld bestaat er na de dood niets, of rust zoals mensen dat noemen.

Jheronimus heeft behalve deze beelden ook een prachtig beeld geschilderd van net gestorven zielen. Net gestorvenen slijgen op naar een tunnel, van waaruit helder licht straalt.Ze worden gedragen door engelen. Vandaan was ik bij de tentoonstelling in Den Bosch en als je hele goed kijkt kun je op het origineel aan het einde van de tunnel een engelwezen zien, die de zielen verwelkomt.  Het beeld van licht aan  het einde van de tunnel  heeft ons bewustzijn  beïnvloed en is eigenlijk de een van de bekendste beelden uit   zijn werk. Het  is een bekend, troostrijk beeld.
De tunnel met licht wordt beschreven in veel bijna dood ervaringen. En we verwachten terecht  dat in het liefdevolle licht rust en eindeloze mededogen op ons wacht.
Jheroniumus heeft twee uitersten geschilderd, geïnspireerd door zijn bewustzijn  500 jaar geleden.
 De mogelijkheid blijft dat er na de dood een ander bewustzijn niveau is, waar we ons verder kunnen ontwikkelen.


 
 
 

.

---