Down Syndroom in de kunst

Een fietsvakantie naar Texel leek me een prima idee deze zomer. Het was de heetste dag van het jaar, 32 graden en ik fietste vrij rond het eiland. Ik sliep in een afgelegen hotel in Oost. Heerlijk verzorgd tot in de puntjes, zoals alles in Texel.
Bij het afrekenen zei de medewerker 'He, ben je niet Marga Hogenboom van het Maartenhuis'?
26 jaar weg uit Texel en dan loop ik een oud collega tegen het lijf, het gaf een warm gevoel.
Het Maarten huis is een Camphill gemeenschap voor mensen met een verstandelijke beperking. Hier zijn we ons gezin begonnen en hebben de gemeenschap mee opgebouwd.
We woonden samen met de de 'bewoners'' in een soort gezinsvervangend huis situatie.
En wat was het heerlijk mijn vroegere huisgenoten te zien. Ze waren allemaal wat ouder, maar straalden. Vooral de omhelzing van mijn oude buurman,(hij woonde in de kamer naast ons) een man met Down Syndroom ontroerde mij.
Het leven toen was niet altijd simpel, maar wel heel rijk.
Nu ga ik naar China, en daar worden mensen met Down syndroom heel actief geaborteerd, tot de 38 week van de zwangerschap.In Nederland heeft een persoon met Down syndroom ook niet zo veel kans om geboren te worden.
Zouden mensen echt weten wat ze missen?