Oester voor ontbijt.

Wat doet een groep huisartsen op zaterdag ochtend met oesters?  De oesters waren gekookt en open, Japanse oesters.
De gekookte oester heeft een mooie golvende vorm. De biologie leraar toonde ons de kieuwen, hartje, mond .
Een levende oester is een slijmig wezen, maar wat een omhulsel heeft hij voor zichzelf gecreëerd.
Parelmoer van binnen, van buiten hard en gewelfd.
Dus waarom bestudeerden we de oesters?
In de antroposofische geneeskunde gebruiken we middelen van de ons omringende natuur.
Wat vertelt die oester ons.
De oester begint als een kleine larve, en bouwt zichzelf een schelp, een omhulsel. De oester laat per uur 12 1/2 liter water door zich heen stromen en filtert hier minerale substanties uit die afgescheiden worden.
Het is een dier, ademt met zijn kieuwen zuurstof maar gedraagt zich als een plant, leeft op een plek.
Wat een contrast, dat kwetsbare wezen en de sterke omhulling.
Wanneer hebben wij dit voorbeeld nodig? Als we angstig zijn, of niet kunnen slapen kunnen we ook een eigen huisje versterken. Conchae, gemaakt van oester, is dan een goed geneesmiddel wat rust kan geven en veiligheid.

De oesters werden inderdaad opgegeten. Alsof een zoute zee door je stroomt. .